ความทรงจำแรกสุดคือการเดินทางไปเที่ยวทะเล นั้นทำให้ชอบเดินทางไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้นมาก โดยที่เวลานี้ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบอ่าวเล็กๆ บนคาบสมุทรมอร์นิงตัน ทางตะวันออกเฉียงใต้ของออสเตรเลีย
ฉันใช้เวลาทั้งวันเล่นกระดานโต้คลื่นบนพื้นทรายกับลูกพี่ลูกน้อง ไล่จับปลาในแอ่งหิน และเก็บปูในถังพลาสติก . ท้องฟ้ามีหมอกสีม่วงแปลก ๆ ที่คุณได้รับใน Mornington ในฤดูร้อน และฉันกำลังเดินกลับบ้านผ่านทรายและเปลือกหอยที่บดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผ้าขนหนูพันรอบคอ
ฉันสามารถลิ้มรสเกลือ ไม่ว่าคุณจะเติบโตที่ใดในโลก ความทรงจำของเราเกี่ยวกับวันหยุดพักผ่อนที่ชายหาดก็อาจจะคล้ายกัน
แต่ฉันอายุ 6 ขวบไม่รู้ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ล่าสุด – วันหยุดที่ชายหาด ฉันอาจจะแค่ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะกลับบ้านและดู The Goonies ในชุดนอนของเขา ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเป็นเรื่องแปลกที่จะนึกถึงเรื่องนี้ ในโลกที่ภาพพักหน้าจอริมทะเลและต้นปาล์มที่ตกแต่งภาพไว้เป็นเรื่องธรรมดา ผู้คนเริ่มคิดว่าชายหาดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในช่วงกลางศตวรรษที่ 19
ก่อนหน้านั้น มหาสมุทรเป็นสิ่งที่ต้องตกปลา จมน้ำตาย หรือ (หวังว่า) จะข้ามไป ความคิดที่จะผ่อนคลายไม่มีอะไรเลยจริงๆ มันเริ่มต้นอย่างที่เทรนด์ส่วนใหญ่ทำกับคนรวยและมีอำนาจ อันที่จริงคืออังกฤษซึ่งนั่งอยู่บนสุดของแอตแลนติกกัลฟ์สตรีมซึ่งเป็นที่นิยมในวันหยุดที่ชายหาด
ทุกวันนี้ ชายหาดอันงดงามเป็นกลไกขับเคลื่อนการท่องเที่ยวทั่วโลก แต่ทำไม อะไรดึงดูดเราให้ไปเราขอบไปเที่ยวทะเล เหตุใดจึงเป็นมาตรฐานสำหรับการพักผ่อนและผ่อนคลาย
